jueves, octubre 13, 2005

Llega el Otoño... Llega una nueva etapa en mi vida!!

El otoño ya está aquí y una nueva etapa de mi vida tambien. El otoño en Suecia es muy lindo, yo a pesar de mis ya 5 años viviendo aqui no dejo de sorprenderme de la belleza de cada cambio de temporada que comparado a Mexico ni nos damos cuenta cuando pasa cada estacion del año solo cuando sentimos que necesitamos un sweter porque hace un poco de frío no?

Los colores y los matices de las hojas de los arboles son impresionantemente y agrdablemente bellos. Es un espectáculo que vale la pena ver.

Pero tambien con el otoño empieza el siguiente escalón de mi vida. Un escalón que hubiera deseado que no llegara aún: el vivir sin mi mami. Mi mamita querida nos dejó el dia 28 de agosto de este año 2005 y claro ahora está tranquila sin ningun tipo de dolor, ella sufrió mucho dolor físico la mayor parte de su vida y ahora ya no lo siente. Pero creo que aún es muy pronto para decir que estoy bien. No lo estoy!

Ha sido muy dificil vivir todo ésto y aún me sigo sorprendiendo de lo mucho que uno como ser humano es capaz de sentir tanto dolor, ese dolor que desgarra el alma y el corazón por dentro, será que nunca me había enfrentado a algo asi en mi vida y sobre todo nunca había perdido a mi mami!

Algunas veces me siento culpable de no haber ido a verla y poderle decir a los ojos una vez mas lo mucho que la quiero o lo mucho que la necesito aunque me queda el consuelo que se lo dije 1000 veces por telefono en las ultimas semanas de su vida.

  • Algunas veces me siento impotente de no haber podido hacer nada para evitar que tuviera que haberse ido al cielo.
  • Algunas otras veces me siento muy triste porque me siento incapaz de ver mi vida sin ella, sin sus abrazos, sin sus caricias, sin sus consejos, sin sus sonrisas, sin su incondicional amor.
  • Algunas veces mas, como hoy me siento totalmente abatida.
  • Algunas veces siento que no es justo, que porque a ella, etc?? que siempre daba tanto amor.
  • Y asi podría escribir mas y mas lo que siento porque es tanto lo que siento. Solo espero que me llegue el dia en que pueda pensar en ella sin dolor, solo con alegria como ella queria que estuvieramos.

Ella me decia cada vez que nos despedíamos:

"no llores mamita, no tienes porque estar triste... tu felicidad está alla, en Suecia con Göran y los niños, si tu eres feliz yo soy feliz, no te quiero ver llorando"

y eso estoy segura es lo que ella quiere tambien ahora, que sea feliz y es por eso que estoy tratando de ser feliz aunque no la tenga a mi mami fisicamente conmigo.

Los días que estuve en Guadalajara fueron muy tristes pero tambien importantes y sobre todo nos volvimos a reunir los cinco. Mi mami, mi papi y mis hermanos. Estuvimos unidos por el amor de la mami y ahora estamos mas unidos que nunca.

Mi papi hombre fuerte y pilar de la familia ahi sigue dándonos todo su amor tambien. Para el no es facil perder a su compañera de toda la vida y 2 semanas despues a la persona que le dió la vida: su madre. Pero confiamos en que mi papi sabe y siente lo importante que es para nosotros tres y que sepa que tambien a el lo necesitamos mucho.

Mi mami ahora ha seguido el camino eterno pero no nos abandona ella esta con nosotros y si la necesitamos solo tenemos que llamarla con el corazon y ella siempre estará con nosotros. Tambien sé que ella nos permite llorar y estar tristes por un tiempo pero no por siempre, ella quiere que despues de estos dificiles momentos sigamos adelante y recordemos con alegria todo lo que ella nos enseñó y sobre todo recordar el gran amor que fue elemento constante en ella desde que se levantaba y hasta que se acostaba.

Image hosted by Photobucket.com

Mami: Quiero que sepas que te extraño tantoooo y que eres la mejor mami del mundo!! Y darte las gracias por haberme dado la vida, por haberme enseñado a amar y sentirme amada siempre por ti y haberme permitido ser parte de tu vida y haberlo compartido todo.

Papi: Gracias por existir!! Gracias por estar siempre ahí!! No te olvides que eres muy importante para nosotros.

Abel: Adorado hermano, mi pilar y apoyo en silencio, siempre observando y dandome tu amor!! Gracias por hacerme sentir que somos tres hoy y siempre.

Isaac: Hermanito querido!! mi cómplice, aliado y mi apoyo incondicional. Gracias por tu inmenso amor y por confirmar que entre nosotros 3 hay una hermandad inquebrantable!!

Ticha: Gracias por TODOOO!! por haber estado los ultimos 3 meses y medio de vida de mi mami con ella y haberle dado todo tu amor y energia!!

Ana: Gracias por darnos tanto y tanto a todos!! En especial a Isaac!!
Y finalmente Göran: mi adorado esposo! Gracias por todo tu amor y apoyo desde el primer día en que te conocí y ahora en éstos momentos tan difíciles. Tenemos un encargo de Lulú no se te olvide!!: ser muy felices!!, te amo!!
Och till slutligen Göran: Min älskade man! Tack för så mycket kärlek och så mycket stöd från första dagen vi träffades och nu när vi har en jättejobbigt tid. Glöm inte att vi har ett uppdrag från Lulú: att vara glada!!, jag älskar dig!!

Ahora nos toca... seguir adelante y tratar de ser felices sin desistir por nuestra querida Lulú!!

Te amo mamita!!


Besos por montónImage hosted by Photobucket.com

Conny



5 comentarios:

Anónimo dijo...
Este blog ha sido eliminado por un administrador de blog.
Anónimo dijo...

Conny querida, me has hecho llorar y reir! Escribes muy bonito... deberías pensar en un libro para el fututo!!
Tu borado, así como tus fotos y comentarios dejan traslucir una persna buena, amable y cordial.
Doy gracias a Dios por hacer que nuestros caminos se cruzaran!
Un beso
Anitabella

Julio Sueco dijo...

Saludos van desde este rincón de los altiplanicies suecos. Sweter? Me gusto, me gusto. Oiga, que guapa se ve su madre en la foto eh? Fíjese, cosas de la vida, mi madre lleva fallecida casi los 20 años ya pero siempre me acuerdo de ella, tengo fotos de ella en mi refri, aquí en la casa y pues que más hay que decirle, uno siempre lleva la jefa en el cora, no se me agüite mucho eh? Abrazos van pues.

Elena dijo...

ESTOY SEGURA DE QUE CON TODO EL AMOR Y EL OPTIMISMO QUE TE RODEA, PRONTO ENCONTRARAS CONSUELO.
LAS PERSONAS NO MUEREN, NOSOTROS LAS MATAMOS CON EL OLVIDO Y SE QUE TU MANTENDRAS A TU MAMI SIEMPRE VIVA.
RECIBE UN FUERTE ABRAZO.

Yany dijo...

Te mando muchos abrazos bonita, sabes que cuentas con todo el apoyo de la gente que te quiere.

Besos